Pwt 4,1.5-9
Zachowanie przykazań – mądrością
4 1 A teraz, Izraelu, słuchaj praw i nakazów, które uczę was wypełniać, abyście żyli i doszli do posiadania ziemi, którą wam daje Pan, Bóg waszych ojców. 5 Patrzcie, nauczałem was praw i nakazów, jak mi rozkazał czynić Pan, Bóg mój, abyście je wypełniali w ziemi, do której idziecie, by objąć ją w posiadanie. 6 Strzeżcie ich i wypełniajcie je, bo one są waszą mądrością i umiejętnością w oczach narodów, które usłyszawszy o tych prawach powiedzą: «Z pewnością ten wielki naród to lud mądry i rozumny». 7 Bo któryż naród wielki ma bogów tak bliskich*, jak Pan, Bóg nasz, ilekroć Go wzywamy? 8 Któryż naród wielki ma prawa i nakazy tak sprawiedliwe, jak całe to Prawo, które ja wam dziś daję?
Unikać bałwochwalstwa!
9 Tylko się strzeż bardzo i pilnuj siebie, byś nie zapomniał o tych rzeczach, które widziały twe oczy: by z twego serca nie uszły po wszystkie dni twego życia, ale ucz ich swych synów i wnuków*.
Ps 147
Hymn dziękczynny ocalonego ludu
1 . Dobrze jest grać naszemu Bogu, wdzięcznie jest nucić pieśń pochwalną.
2 Pan buduje Jeruzalem, gromadzi rozproszonych z Izraela;
3 On leczy złamanych na duchu
i przewiązuje ich rany.
4 On liczbę gwiazd oznacza,
wszystkie je woła po imieniu.
5 Pan nasz jest wielki i zasobny w siły, mądrość Jego jest niewypowiedziana.
6 Pan dźwiga pokornych, a poniża występnych aż do ziemi.
7 Śpiewajcie pieśń dziękczynną Panu,
grajcie Bogu naszemu na harfie.
8 * On niebo okrywa chmurami,
deszcz przygotowuje dla ziemi;
sprawia, że góry wypuszczają trawę
i zioła, by ludziom służyły;
9 On daje pokarm bydłu,
pisklętom kruka to, o co wołają.
10 Nie kocha się w sile rumaka;
nie ma też upodobania w goleniach męża.
11 Podobają się Panu ci, którzy się Go boją,
którzy wyczekują Jego łaski.
(Wlg: 147)
12 Chwal, Jerozolimo, Pana,
chwal Boga twego, Syjonie!
13 Umacnia bowiem zawory bram twoich
i błogosławi synom twoim w tobie.
14 Zapewnia pokój twoim granicom, nasyca ciebie najlepszą pszenicą.
15 Na ziemię zsyła swoje orędzie,
mknie chyżo Jego słowo.
16 On daje śnieg niby wełnę, a szron jak popiół rozsiewa.
17 Ciska swój grad jak okruchy chleba; od Jego mrozu ścinają się wody.
18 Posyła słowo swoje i każe im tajać; każe wiać swemu wiatrowi, a spływają wody.
19 Obwieścił swoje słowa Jakubowi, Izraelowi ustawy swe i wyroki.
20 Żadnemu narodowi tak nie uczynił: o swoich wyrokach ich nie pouczył.
Alleluja.
Mt 5,17-19
Jezus a Prawo
5 17 Nie sądźcie, że przyszedłem znieść Prawo albo Proroków. Nie przyszedłem znieść, ale wypełnić*. 18 Zaprawdę. bowiem powiadam wam: Dopóki niebo i ziemia nie przeminą, ani jedna jota, ani jedna kreska nie zmieni się w Prawie, aż się wszystko spełni. 19 Ktokolwiek więc zniósłby jedno z tych przykazań, choćby najmniejszych, i uczyłby tak ludzi, ten będzie najmniejszy w królestwie niebieskim. A kto je wypełnia i uczy wypełniać, ten będzie wielki w królestwie niebieskim.
Gdybyś miał wygłosić konferencję we Wspólnocie, jaki temat chciałbyś podjąć? Czego chciałbyś nauczać? Napisz kilka, kilkanaście zdań z twoich przemyśleń i przekaż odpowiedzialnemu za diakonię słowa. Nie zapomnij zaznaczyć, że zgadzasz się na publikację.