Kościół monastyczny (zakony)

Pomódl się słowami Ps 133

PSALM 133(132)*
Szczęście płynące ze zgody
1 Pieśń stopni. Dawidowa.
Oto jak dobrze i jak miło,
gdy bracia mieszkają razem;
2 jest to jak wyborny olejek na głowie,
który spływa na brodę,
*
3 jak rosa Hermonu, która spada
na górę Syjon:
bo tam* udziela
Pan błogosławieństwa,
życia na wieki.

Tekst na medytację: Łk 2,36-38

Prorokini Anna
2 36 Była tam również prorokini Anna, córka Fanuela z pokolenia Asera, bardzo podeszła w latach. Od swego panieństwa siedem lat żyła z mężem 37 i pozostała wdową. Liczyła już osiemdziesiąty czwarty rok życia. Nie rozstawała się ze świątynią, służąc Bogu w postach i modlitwach dniem i nocą. 38 Przyszedłszy w tej właśnie chwili, sławiła Boga i mówiła o Nim wszystkim, którzy oczekiwali wyzwolenia Jerozolimy*.

Zadanie: Formy życia wspólnego istniały już w czasach Starego Testamentu – ostatnio dość dobrze przebadaną i opisaną przez archeologów jest wspólnota z Qumran. W młodym Kościele (II-IV wiek) zrodził się spontanicznie, ale na dość dużą skalę, tzw. ruch eremicki. Wielu chrześcijan – najczęściej prostych ludzi (choć i z wyższych sfer też się zdarzali) – wychodziło na pustynię, by tam w postach i modlitwach szukać drogi doskonałości – poświęcenia całego życia dla Boga. Coraz większe kolonie pustelników (często niepiśmiennych) wymagały opieki duchowej. Niekiedy pustelnicy spontanicznie gromadzili się wokół tzw. Starca – człowieka obdarzonego Duchem Bożym, który stawał się ich pasterzem. Starzec dawał wskazówki dotyczące życia duchowego i przez to formował grono uczniów – to były pierwsze początki wspólnot zakonnych.

Z czasem, gdy liczba uczniów wzrastała i rodziła się konieczność coraz dokładniejszego zaplanowania życia we wspólnocie, zaczęły powstawać pierwsze Reguły – pisane na miarę doświadczenia i konkretnych warunków życia. Inne zatem były Reguły dla wspólnot żyjących na pustyni egipskiej, inne dla mnichów mieszkających w górach południowej Europy. Warto też wiedzieć, że obok wspólnot męskich powstawały też wspólnoty żeńskie, które podejmowały nieco inny – dostosowany do swojej osobowości sposób życia.

(mateusz.pl)

Jak myślisz, dlaczego niektórzy ludzie zostają zakonnikami?

Gdybyś ty był założycielem zakonu, jaka główna myśl przyświecałaby twoim działaniom? Może miałbyś jakieś motto? Na przykład benedyktyni mają „Ora et labora”, a franciszkanie „Pokój i dobro”.