Pomódl się słowami Ez 16,59-63
Symboliczna historia Izraela*
16 59 Tak bowiem mówi Pan Bóg: Postąpię z tobą tak, jak ty postępowałaś, ty, któraś złamała przysięgę i zerwała przymierze. 60 Ja jednak wspomnę na przymierze, które z tobą zawarłem za dni twojej młodości, i ustanowię z tobą przymierze wieczne*. 61 Ty zaś ze swej strony wspomnisz na swoje postępowanie i zawstydzisz się, kiedy przyjąwszy siostry twoje tak starsze, jak młodsze od ciebie, dam ci je za córki w myśl zawartego z tobą przymierza. 62 Odnowię bowiem moje przymierze z tobą* i poznasz, że Ja jestem Pan, 63 abyś pamiętała i wstydziła się, i abyś ze wstydu ust swoich nie otwarła wówczas, gdy ci przebaczę wszystko, coś uczyniła» – wyrocznia Pana Boga.
Tekst na medytację: Iz 56,1-8
Przyjęcie pogan przez Pana*
56 1 Tak mówi Pan: «Zachowujcie prawo i przestrzegajcie sprawiedliwości, bo moje zbawienie już wnet nadejdzie i moja sprawiedliwość ma się objawić. 2 Błogosławiony człowiek, który tak czyni, i syn człowieczy, który się stosuje do tego: czuwając, by nie pogwałcić szabatu, i pilnując swej ręki, by się nie dopuściła żadnego zła. 3 * Niechże cudzoziemiec, który się przyłączył do Pana, nie mówi tak: “Z pewnością Pan wykluczy mnie ze swego ludu”. Rzezaniec także niechaj nie mówi: “Oto ja jestem uschłym drzewem”. 4 Tak bowiem mówi Pan: “Rzezańcom, którzy przestrzegają moich szabatów i opowiadają się za tym, co Mi się podoba, oraz trzymają się mocno mego przymierza, 5 dam miejsce w moim domu i w moich murach oraz imię lepsze od synów i córek, dam im imię wieczyste i niezniszczalne. 6 Cudzoziemców zaś, którzy się przyłączyli do Pana, ażeby Mu służyć i ażeby miłować imię Pana i zostać Jego sługami – wszystkich zachowujących szabat bez pogwałcenia go i trzymających się mocno mojego przymierza, 7 przyprowadzę na moją Świętą Górę i rozweselę w moim domu modlitwy. Całopalenia ich oraz ofiary będą przyjęte na moim ołtarzu, bo dom mój będzie nazwany domem modlitwy dla wszystkich narodów*. 8 Wyrocznia Pana Boga, który gromadzi wygnańców Izraela: Jeszcze mu innych zgromadzę oprócz tych, którzy już zostali zgromadzeni.
Zadanie: Przeczytaj, co na temat przymierza pisze znawca tematu Kazimierz Barczuk, który jest znanym mówcą z zakresu tematyki biblijnej oraz historii i kultury żydowskiej z mesjanistycznego punktu widzenia. Jest dyrektorem Misji „Poślij mnie”, działającej na rzecz narodu żydowskiego.
Przymierze jest jednym z najważniejszych błogosławieństw, które Bóg przekazał narodowi izraelskiemu. Wśród wszystkich kwestii dotyczących Izraela, najbardziej istotną jest spojrzenie na Izrael jako naród przymierza. Żydzi zostali nazwani synami przymierza. To jedyna grupa etniczna na ziemi, której przynależność i tożsamość jest oparta na przymierzu zawartym z Bogiem. Żadna inna grupa etniczna ani żaden inny naród nie znajdują się w tej pozycji. Wartości narodu izraelskiego, prawo, zasady funkcjonowania, kultura zostały oparte na przymierzu, jakie Bóg zawarł najpierw z Abrahamem, a potem z Mojżeszem. To przymierze określa, kim Żydzi są i do czego Bóg ich powołał.
Większa część Starego Testamentu została napisana dla nas wszystkich, także dla chrześcijan, abyśmy zrozumieli, co znaczy żyć w przymierzu z Bogiem. Aby zrozumieć, co Bóg czyni w czasach nam współczesnych na całym świecie, musimy spojrzeć na to przez pryzmat powołania narodu żydowskiego. To powołanie nie jest podobne do powołania żadnego innego narodu na świecie, tak jak naród żydowski nie jest podobny do żadnej innej grupy etnicznej na całej ziemi. Izrael i dzisiaj jest osią współczesnej historii świata, z tego powodu, że jego istnienie zostało zainicjowane przymierzem zawartym z samym Bogiem. W Księdze Rodzaju czytamy opis przymierza, jakie Bóg zawarł z Abrahamem. Z 15 rozdziału dowiadujemy się, że Bóg dał Abrahamowi trzy obietnice. Obiecał mu potomka; obiecał też, że jego potomkowie będą wielkim narodem i że otrzymają konkretną ziemię obiecaną dla Izraela.
Po otrzymaniu tych obietnic Abraham miał problem. W kolejnych latach nie widział żadnych oznak, aby któraś z nich miała się zrealizować. Kiedy czekał na ich spełnienie, jego wiara zaczęła się chwiać. Ogarniało go zniecierpliwienie, pod wpływem którego oczekiwał od Boga jakiegoś potwierdzenia, że te obietnice naprawdę się spełnią. Zadał Bogu pytanie: Panie Boże, po czym poznam, że ją [ziemię] posiądę? (Rdz 15,8).
W odpowiedzi na jego prośbę, Pan Bóg postąpił w sposób dla nas zagadkowy, dokonał pewnego aktu. Przeszedł w słupie dymu i płomienia ognia w kształcie pochodni pomiędzy rozciętymi połowami zwierząt. W Słowie Bożym ten akt został zapisany jako akt przymierza, które Bóg zawarł z Abrahamem. W języku hebrajskim dosłownie zostało zapisane, że Bóg rozciął coś, by zagwarantować przymierze.
Od tego momentu, kiedy ktoś chciał dać komuś absolutną pewność, co do swoich zamiarów, musiał przywołać ten akt przymierza. Dla Izraelitów było to jednoznaczne: jeżeli nie dotrzymam słowa, niech Bóg uczyni ze mną tak, jak uczynił z tymi zwierzętami. Na tym zostały oparte znaczenie i moc każdego przymierza, jakie w tamtym czasie było zawierane w narodzie żydowskim. Przymierze traktowano bardzo poważnie, ponieważ opierało się na cenie życia. Wzbudzało świętą bojaźń przed Bogiem. Człowiek ze swojej strony dawał własne życie jako zastaw i gwarancję dotrzymania tego, co obiecał. To oznaczało, że Bóg miał prawo, by to życie zabrać, jeżeli człowiek naruszyłby złożoną przez siebie obietnicę przymierza i nie dotrzymał jego warunków.
Bóg z całą powagą swojego majestatu zawarł przymierze z Abrahamem. Wskazując na akt rozcięcia zwierząt, powiedział: tak poważne są moje obietnice i tak poważne są moje zamiary, jak moje przejście między tymi zwierzętami. W innym miejscu Bóg mówi, że dopóki świecą słońce, księżyc i gwiazdy, On pozostanie wierny temu, co obiecał – na zawsze, na wieczność. Tak nienaruszalne jest to przymierze. Oznacza ono, że naród wywodzący się z potomków Abrahama też będzie zawsze istniał na mocy tego przymierza. Dzisiaj nie ma państwa na świecie, w którym nie zamieszkiwaliby Żydzi. To jest wypełnieniem tego, co Bóg obiecał Abrahamowi: twoje potomstwo będzie jak gwiazdy, jak piasek morski. Bóg dał przymierze i przypieczętował je swoim autorytetem na wieczność. Bóg żyje, jest Wszechmogący i Wieczny. I dzięki temu żyje również naród żydowski. W Księdze Powtórzonego Prawa (32,9-10) jest napisane: „Gdyż dziełem Pana jest lud jego, Jakub wyznaczonym mu dziedzictwem. Znalazł go w ziemi pustynnej i w bezludnym zawodzeniu pustyni. Otoczył go, doglądał go, strzegł go jak źrenicy oka”. To wszystko wynika z przymierza, jakie Bóg zawarł z Izraelem.
(Kazimierz Barczuk, naszeinspiracje.com)
Pomódl się za Izrael – naród wybrany.