Pomódl się słowami Jr 1,4-12
Powołanie Jeremiasza
1 4 Pan skierował do mnie następujące słowo: 5 «Zanim ukształtowałem cię w łonie matki, znałem cię, nim przyszedłeś na świat, poświęciłem cię*, prorokiem dla narodów ustanowiłem cię». 6 I rzekłem: «Ach, Panie Boże, przecież nie umiem mówić, bo jestem młodzieńcem!*» 7 Pan zaś odpowiedział mi: «Nie mów: “Jestem młodzieńcem”, gdyż pójdziesz, do kogokolwiek cię poślę, i będziesz mówił, cokolwiek tobie polecę. 8 Nie lękaj się ich, bo jestem z tobą, by cię chronić» – wyrocznia Pana. 9 I wyciągnąwszy rękę, dotknął Pan moich ust i rzekł mi: «Oto kładę moje słowa w twoje usta. 10 Spójrz, daję ci dzisiaj władzę nad narodami i nad królestwami, byś wyrywał i obalał, byś niszczył i burzył, byś budował i sadził». Wizja różdżki drzewa migdałowego 11 I skierował Pan następujące słowa do mnie: «Co widzisz, Jeremiaszu?» Odrzekłem: «Widzę gałązkę drzewa “czuwającego”*». 12 Pan zaś rzekł do mnie: «Dobrze widzisz, bo czuwam nad moim słowem, by je wypełnić».
Tekst na medytację: 1Kor 14,1-15
Zasady korzystania z charyzmatów
14 1 Starajcie się posiąść miłość, troszczcie się o dary duchowe, szczególnie zaś o dar proroctwa! 2 Ten bowiem, kto mówi językiem*, nie ludziom mówi, lecz Bogu. Nikt go nie słyszy*, a on pod wpływem Ducha mówi rzeczy tajemne. 3 Ten zaś, kto prorokuje, mówi ku zbudowaniu ludzi, ku ich pokrzepieniu i pociesze. 4 Ten, kto mówi językiem, buduje siebie samego, kto zaś prorokuje, buduje Kościół. 5 Chciałbym, żebyście wszyscy mówili językami, jeszcze bardziej jednak pragnąłbym, żebyście prorokowali. Większy jest bowiem ten, kto prorokuje, niż ten, kto mówi językami – chyba że jest ktoś, kto tłumaczy, aby to wyszło na zbudowanie Kościołowi. 6 Bo przypuśćmy, bracia, że przychodząc do was będę mówił językami: jakiż stąd pożytek dla was, jeżeli nie przemówię do was albo objawiając coś, albo przekazując jakąś wiedzę, albo prorokując, albo pouczając? 7 Podobnie jest z instrumentami martwymi, które dźwięki wydają, czy to będzie flet czy cytra: jeżeli nie można odróżnić poszczególnych dźwięków, to któż zdoła rozpoznać, co się gra na flecie lub na cytrze? 8 Albo jeśli trąba brzmi niepewnie, któż będzie się przygotowywał do bitwy? 9 Tak też i wy: jeśli pod wpływem daru języków nie wypowiadacie zrozumiałej mowy, któż pojmie to, co mówicie? Na wiatr będziecie mówili. 10 Na świecie jest takie mnóstwo dźwięków, ale żaden dźwięk nie jest bez znaczenia. 11 Jeżeli jednak nie będę rozumiał, co jakiś dźwięk znaczy, będę barbarzyńcą* dla przemawiającego, a przemawiający barbarzyńcą dla mnie. 12 Tak też i wy, skoro jesteście żądni darów duchowych, starajcie się posiąść w obfitości te z nich, które się przyczyniają do zbudowania Kościoła. 13 Jeśli więc ktoś korzysta z daru języków, niech się modli, aby potrafił to wytłumaczyć. 14 Jeśli bowiem modlę się pod wpływem daru języków, duch mój wprawdzie się modli, ale umysł nie odnosi żadnych korzyści*. 15 Cóż przeto pozostaje? Będę się modlił duchem, ale będę się też modlił i umysłem, będę śpiewał duchem, będę też śpiewał i umysłem.
Zadanie: Proroctwo jest to zbudowanie, napomnienie, pocieszenie. To nie jest przepowiednia, ale jest to słowo zachęty od Boga dotyczące teraźniejszości. Na każdym spotkaniu jest przynajmniej jeden człowiek, który potrzebuje zachęty, zbudowania. Dlatego każdy z nas powinien być otwarty na dar proroctwa, słuchać Ducha Świętego i, zgodnie z zasadami panującymi we Wspólnocie, wypowiadać słowa zachęty. Jak proroctwo może „przyjść” do ciebie?
1. Możesz otrzymać proroctwo w formie obrazu w umyśle;
2. Bóg może zwrócić twoją uwagę na jakiś fragment Pisma Świętego;
3. Możesz otrzymać od Jezusa jakieś zdanie (np. Bóg chce pocieszyć cię po twojej stracie);
4. Możesz mieć jakieś odczucie.
Uczyń dziś pierwszy krok w kierunku prorokowania. Pozwól, aby Duch Święty do ciebie mówił. Pomyśl, jakiej zachęty ty byś dziś potrzebował i prorokuj nad sobą. Zapisz swoje proroctwo.