Pomódl się słowami Ps 80
PSALM 80(79)*
Spustoszona winnica Pańska
1 Kierownikowi chóru. Na melodię: «Lilie świadectwa…». Asafowy. Psalm.
2 Posłuchaj, Pasterzu Izraela,
Ty, co jak trzodę wiedziesz ród Józefa.
Ty, który zasiadasz nad cherubami, zabłyśnij,
3 przed Efraimem, Beniaminem i Manassesem!*
Wzbudź Twą potęgę
i przyjdź nam na pomoc!
4 O Boże, odnów nas
i okaż Twe pogodne oblicze*, abyśmy doznali zbawienia.
5 Panie, Boże Zastępów,
jak długo gniewać się będziesz,
choć lud Twój się modli?
6 Nakarmiłeś go chlebem płaczu
i obficie napoiłeś go łzami.
7 Zrobiłeś z nas powód zwady dla naszych sąsiadów,
a wrogowie nasi z nas szydzą.
8 Boże Zastępów, odnów nas
i okaż Twe pogodne oblicze, abyśmy doznali zbawienia.
9 * Wyrwałeś winorośl z Egiptu,
wygnałeś pogan, a ją zasadziłeś.
10 Grunt dla niej przygotowałeś,
a ona zapuściła korzenie
i napełniła ziemię.
11 Góry okryły się jej cieniem,
a cedry Boże* jej gałęźmi.
12 Swe latorośle rozpostarła aż do Morza,
a swoje pędy aż do Rzeki.
13 Dlaczego jej mury zburzyłeś, tak że zrywa z niej [grona] każdy, kto przechodzi drogą,
14 że ją niszczy dzik leśny, a polne zwierzęta obgryzają?
15 Powróć, o Boże Zastępów!
Wejrzyj z nieba, zobacz
i nawiedź tę winorośl;
16 i chroń tę, którą zasadziła Twa prawica, (latorośl, którą umocniłeś dla siebie).
17 Ci, którzy ją spalili ogniem i wycięli, niech zginą od grozy Twojego oblicza!
18 Niech ręka Twoja będzie nad mężem Twej prawicy, nad synem człowieczym, któregoś utwierdził dla siebie.
19 Nie odstąpimy już więcej od Ciebie;
zachowaj nas przy życiu, byśmy wzywali Twojego imienia.
20 Panie, Boże Zastępów, odnów nas
i ukaż Twe pogodne oblicze, abyśmy doznali zbawienia.
Tekst na medytację: J 10,14-18
Dobry Pasterz*
10 14 Ja jestem dobrym pasterzem i znam owce moje, a moje Mnie znają, 15 podobnie jak Mnie zna Ojciec, a Ja znam Ojca. Życie moje oddaję za owce. 16 Mam także inne owce, które nie są z tej owczarni. I te muszę przyprowadzić i będą słuchać głosu mego, i nastanie jedna owczarnia, jeden pasterz*. 17 Dlatego miłuje Mnie Ojciec, bo Ja życie moje oddaję, aby je [potem] znów odzyskać. 18 Nikt Mi go nie zabiera, lecz Ja od siebie je oddaję. Mam moc je oddać i mam moc je znów odzyskać. Taki nakaz otrzymałem od mojego Ojca».
Zadanie: Rozważ piękne słowa św. Pawła VI wypowiedziane podczas audiencji generalnej 11 maja 1966r.:
Czy jest jakiś obraz, poza tym obrazem budowli, który by przedstawiał Kościół od strony wielości, zgromadzonej wokół pewnego ośrodka? Owszem, jest taki obraz, który sam Pan Jezus nam zostawił; obraz ten, jak słyszycie, nieraz się powtarza, a jest to obraz owczarni skupionej wokół swojego pasterza, dobrze znanej pasterzowi, bronionej przez niego. Sam Pan Jezus powiedział tak: „Jam jest Pasterz dobry”; to znaczy prawdziwy, jedyny pasterz; on tylko potrafi prowadzić owczarnię, on sam siebie poświęca, aby ją uratować. A ta owczarnia cóż oznacza? Oznacza ona ludzkość, świat, nas samych. Obraz ten nie jest tak wyrazisty, tak przemawiający dzisiaj dla nas, jak był niegdyś dla tych, którym tak bardzo znany był ten widok wiejski pasterza prowadzącego swe stado owiec na pastwisko. Był to obraz miły w języku dawnych czasów, kiedy to królów nazywano pasterzami ludów (Homer). Mesjasza prorocy zapowiadali jako pasterza Izraela. Ale jest to obraz tak prosty i tak piękny, że posłużyć on może i nam na oznaczenie zgromadzenia wielu uczniów zebranych i prowadzonych przez jednego przywódcę, przez jedynego przewodnika; chodzi tu o ludzi, o wiernych, którzy w Jezusie Chrystusie posiadają podstawę swojej jedności i stanowią wokół niego organizm społeczny. Taki jest Kościół.
A teraz podążajcie za moją myślą: Pan Jezus, kiedy nadał Szymonowi imię Piotr, w czasie tego sławnego a cudownego wydarzenia, które miało miejsce nad jeziorem Tyberiadzkim, powierzył mu funkcję pasterza i trzykroć do niego powiedział: „Bądź pasterzem mej owczarni”. Pan Jezus zwierzył Szymonowi-Piotrowi to zadanie, o którym powiedział był, że jest ono jego własne; mianował go swoim następcą, swym namiestnikiem swoim przedstawicielem. Jeżeli umiecie czytać te wielkie słowa wypisane złotą mozaiką pod górnym gzymsem tej bazyliki po łacinie i po grecku, to znajdziecie tam te słowna, przez które Pan Jezus wprowadził Piotra w jego funkcje: „Paś baranki moje, paś owce moje”. Przed waszymi oczami stanie obraz Kościoła wywołany tą wypowiedzią samego Jezusa Chrystusa, a którego symbolem jest pasterz i jego owczarnia.
Jaką naukę daje nam ten obraz pasterza i owczarni w zastosowaniu do Kościoła? Poucza nas on o dwóch właściwościach Kościoła, które powinny nam być szczególnie drogie i które pomagają nam zrozumieć tyle rzeczy dotyczących świata, historii, życia naszego: poucza nas o jedności i o katolickości. Kościół jest jeden i powszechny; jest on naprawdę czymś przecudnym; jeżeli studiujecie, jeżeli podróżujecie, to pojmiecie coś, choć trochę, z tego tak prostego a wzniosłego zamierzenia Bożego dla zbawienia ludzkości.
Uczy nas ona również, że tę jedność powszechną, którą Chrystus Pan założył i w czasie realizuje, utrzymują dwie podstawowe siły: ta sama myśl i wspólna miłość; powiedzmy lepiej: utrzymuje ją wiara, u wszystkich jednakowa, i miłość, a nie przemoc, nie korzyść, ani nie gnuśność; utrzymuje ją miłość Chrystusa ku nam, jak również i nasza miłość ku Chrystusowi i ku naszym bliźnim, których nazywamy braćmi. Oto czym jest Kościół! Czy będziecie sobie to przypominać? Czy będziecie się o to starać, aby zawrze być mu wiernymi i aby go kochać? Czy będzie to dla was szczęściem, że jesteście katolikami ? Zapewne tak! Daj to, Boże!
(papież Paweł VI, audiencja generalna dnia 11 maja 1966r., opoka.org.pl)