Nawrócenie

Pomódl się słowami Iz 44,21-23

Orędzie Boże do Izraela
44 21 Pamiętaj o tych rzeczach, Jakubie, i żeś sługą moim, Izraelu! Ukształtowałem ciebie, jesteś moim sługą. Izraelu, nie pójdziesz u Mnie w niepamięć. 22 Usunąłem twe grzechy jak chmurę i twoje wykroczenia jak obłok. Powróć do Mnie, bom cię odkupił».

Pieśń radości
23 Wznoście okrzyki, niebiosa, bo Pan zaczął działać! Wykrzykujcie, podziemne krainy! Góry, zabrzmijcie okrzykami, i ty, lesie, z każdym twoim drzewem! Bo Pan odkupił Jakuba i chwałę swą okazał w Izraelu.

Tekst na medytację: Mk 1,14-15

Pierwsze wystąpienie
1 14 Gdy Jan został uwięziony, Jezus przyszedł do Galilei i głosił Ewangelię Bożą. Mówił: 15 «Czas się wypełnił i bliskie jest królestwo Boże. Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię!»

Zadanie: Rozważ papieską homilię i podziel się tym, co odkryłeś.

Nawrócić się to być na powrót wiernym. Wierność jest taką postawą człowieka, która nie jest zbyt powszechna w naszym życiu. Zawsze istnieją złudzenia przyciągające uwagę i często chcemy iść za tymi iluzjami. Wierność jest potrzebna w dobrych i złych czasach. Cała historia Izraela, a następnie cała historia Kościoła, jest pełna niewierności. Pełna egoizmu, pełna własnych pewników, które sprawiają, że lud Boży oddala się od Pana, traci tę łaskę wierności. Także wśród nas wierność nie jest częstą cnotą. Jedno nie jest wierne drugiemu… Dlatego słyszymy: „Nawróćcie się, powróćcie do wierności Panu”. Prośmy Pana dzisiaj o łaskę wierności, dziękowania, gdy daje nam On pewność, ale byśmy nigdy nie myśleli, że są one „moimi” zabezpieczeniami i abyśmy zawsze patrzyli poza swoje pewniki; o łaskę wierności nawet w obliczu grobów, w obliczu upadków wielu złudzeń. O wierność, która trwa zawsze, ale której nie łatwo jest dochować. Niech On, Pan, będzie tym, który jej strzeże.

(papież Franciszek, homilia w Domu św. Marty, pl.aleteia.org)