Dzień: 2023-03-17

Oz 14,2-10

Zagłada królestwa izraelskiego
14 ² Wróć, Izraelu, do Pana Boga twojego, upadłeś bowiem przez własną twą winę. ³ Zabierzcie ze sobą słowa* i nawróćcie się do Pana! Mówcie do Niego: «Przebacz nam całą naszą winę, w ten sposób otrzymamy dobro za owoc naszych warg. ⁴ Asyria nie może nas zbawić – nie chcemy już wsiadać na konie ani też mówić “nasz Boże” do dzieła rąk naszych. U Ciebie bowiem znajdzie litość sierota». ⁵ «Uleczę ich niewierność i umiłuję ich z serca, bo gniew mój odwrócił się od nich. ⁶ Stanę się jakby rosą dla Izraela, tak że rozkwitnie jak lilia i jak topola rozpuści korzenie. ⁷ Rozwiną się jego latorośle, będzie wspaniały jak drzewo oliwne, woń jego będzie jak woń Libanu. ⁸ I wrócą znowu, by usiąść w mym cieniu, i zboża uprawiać będą, winnice sadzić, których sława będzie tak wielka, jak wina libańskiego. ⁹ Co ma jeszcze Efraim wspólnego z bożkami? Ja go wysłuchuję i Ja nań spoglądam, Ja jestem jak cyprys zielony i Mnie zawdzięcza swój owoc. ¹⁰ Któż jest tak mądry, aby to pojął, i tak rozumny, aby to rozważył?» Bo drogi Pańskie są proste: kroczą nimi sprawiedliwi, lecz potykają się na nich grzesznicy.

Ps 81

Hymn świąteczny
1 Kierownikowi chóru. Na melodię z Gat. Asafowy.
2 Radośnie śpiewajcie Bogu, naszej Mocy,
wykrzykujcie Bogu Jakuba!
3 Zacznijcie śpiew i w bęben uderzcie,
w harfę słodko dźwięczącą i lirę!
4 Dmijcie w róg na nowiu,
podczas pełni, w nasz dzień uroczysty!*
5 Bo to jest ustawa w Izraelu,
przykazanie Boga Jakubowego.
6 To prawo ustanowił On dla Józefa,
gdy wyruszył on z ziemi egipskiej.
Słyszę* język nieznany:

7 «Uwolniłem od brzemienia jego barki:
jego ręce porzuciły kosze.
8 W ucisku wołałeś, a Ja cię ratowałem,
odpowiedziałem ci z grzmiącej chmury,
doświadczyłem cię przy wodach Meriba*.
9 Słuchaj, mój ludu, chcę cię napomnieć:
obyś posłuchał Mnie, Izraelu!
10 * Nie będzie u ciebie boga obcego,
cudzemu bogu nie będziesz oddawał pokłonu.
11 Ja jestem Pan, twój Bóg,
który cię wyprowadził z ziemi egipskiej;
otwórz szeroko usta, abym je napełnił.

12 Lecz mój lud nie posłuchał mego głosu:
Izrael nie był Mi posłuszny. 13 Pozostawiłem ich przeto twardości ich serca: niech postępują według swych zamysłów! 14 Gdyby mój lud Mnie posłuchał, a Izrael kroczył moimi drogami: 15 natychmiast zgniótłbym ich wrogów i obróciłbym rękę na ich przeciwników. 16 Nienawidzący Pana schlebialiby Jemu, a czas ich [kary] trwałby na wieki. 17 Jego zaś bym karmił tłuszczem pszenicy
i sycił miodem z opoki».

Hymn świąteczny
1 Kierownikowi chóru. Na melodię z Gat. Asafowy.
2 Radośnie śpiewajcie Bogu, naszej Mocy,
wykrzykujcie Bogu Jakuba!
3 Zacznijcie śpiew i w bęben uderzcie,
w harfę słodko dźwięczącą i lirę!
4 Dmijcie w róg na nowiu,
podczas pełni, w nasz dzień uroczysty!*
5 Bo to jest ustawa w Izraelu,
przykazanie Boga Jakubowego.
6 To prawo ustanowił On dla Józefa,
gdy wyruszył on z ziemi egipskiej.
Słyszę* język nieznany:

7 «Uwolniłem od brzemienia jego barki:
jego ręce porzuciły kosze.
8 W ucisku wołałeś, a Ja cię ratowałem,
odpowiedziałem ci z grzmiącej chmury,
doświadczyłem cię przy wodach Meriba*.
9 Słuchaj, mój ludu, chcę cię napomnieć:
obyś posłuchał Mnie, Izraelu!
10 * Nie będzie u ciebie boga obcego,
cudzemu bogu nie będziesz oddawał pokłonu.
11 Ja jestem Pan, twój Bóg,
który cię wyprowadził z ziemi egipskiej;
otwórz szeroko usta, abym je napełnił.

12 Lecz mój lud nie posłuchał mego głosu:
Izrael nie był Mi posłuszny. 13 Pozostawiłem ich przeto twardości ich serca: niech postępują według swych zamysłów! 14 Gdyby mój lud Mnie posłuchał, a Izrael kroczył moimi drogami: 15 natychmiast zgniótłbym ich wrogów i obróciłbym rękę na ich przeciwników. 16 Nienawidzący Pana schlebialiby Jemu, a czas ich [kary] trwałby na wieki. 17 Jego zaś bym karmił tłuszczem pszenicy
i sycił miodem z opoki».

Mk 12,28b-34

Największe przykazanie*
12 ²⁸ Zbliżył się także jeden z uczonych w Piśmie, który im się przysłuchiwał, gdy rozprawiali ze sobą. Widząc, że Jezus dobrze im odpowiedział, zapytał Go: «Które jest pierwsze ze wszystkich przykazań?» ²⁹ Jezus odpowiedział: «Pierwsze jest*: Słuchaj, Izraelu, Pan Bóg nasz, Pan jest jeden. ³⁰ Będziesz miłował Pana, Boga swego, całym swoim sercem, całą swoją duszą, całym swoim umysłem i całą swoją mocą. ³¹ Drugie jest to: Będziesz miłował swego bliźniego jak siebie samego. Nie ma innego przykazania większego od tych». ³² Rzekł Mu uczony w Piśmie: «Bardzo dobrze, Nauczycielu, słusznieś powiedział, bo Jeden jest i nie ma innego prócz Niego. ³³ Miłować Go całym sercem, całym umysłem i całą mocą i miłować bliźniego jak siebie samego daleko więcej znaczy niż wszystkie całopalenia i ofiary». ³⁴ Jezus widząc, że rozumnie odpowiedział, rzekł do niego: «Niedaleko jesteś od królestwa Bożego». I nikt już nie odważył się więcej Go pytać.

Znasz zapewne wszystkie przykazania Boże, kościelne, biblijne…

A może masz jakieś własne „przykazanie”, do którego się stosujesz? Np.: „Cokolwiek robię, staram się być uczciwy” lub „Każdy ma prawo do błędów”, a może „Nie daję pieniędzy żebrakom na ulicy”, albo „Nie wyciągam pierwszy ręki na zgodę”… Wszystkie twoje zasady, które stosujesz w życiu, mogą zawierać się w przykazaniu miłości Boga i bliźniego lub przeczyć temu przykazaniu. Zweryfikuj dzisiaj, jak jest w twoim życiu.