LUTY: BRATERSKIE RELACJE, CZYLI JAK KOCHAĆ I BYĆ KOCHANYM
Hbr 12,4-7.11-15
Chrystus-Arcykapłan wzorem wytrwałości
12 4 Jeszcze nie opieraliście się aż do przelewu krwi, walcząc przeciw grzechowi, 5 * a zapomnieliście o upomnieniu, z jakim się zwraca do was, jako do synów: Synu mój, nie lekceważ karania Pana, nie upadaj na duchu, gdy On cię doświadcza. 6 Bo kogo miłuje Pan, tego karze, chłoszcze zaś każdego, którego za syna przyjmuje*. 7 Trwajcież w karności! Bóg obchodzi się z wami jak z dziećmi. Jakiż to bowiem syn, którego by ojciec nie karcił? 11 Wszelkie karcenie na razie nie wydaje się radosne, ale smutne, potem jednak przynosi tym, którzy go doświadczyli, błogi plon sprawiedliwości. 12 Dlatego wyprostujcie opadłe ręce i osłabłe kolana!* 13 Proste czyńcie ślady nogami*, aby kto chromy nie zbłądził, ale był raczej uzdrowiony. 14 Starajcie się o pokój ze wszystkimi i o uświęcenie, bez którego nikt nie zobaczy Pana. 15 Baczcie, aby nikt nie pozbawił się łaski Bożej, aby jakiś korzeń gorzki, który rośnie w górę, nie spowodował zamieszania*, a przez to nie skalali się inni,
Ps 103
Błogosław, duszo moja, Pana!
1 Dawidowy.
Błogosław, duszo moja, Pana,
i całe moje wnętrze – święte imię Jego!
2 Błogosław, duszo moja, Pana,
i nie zapominaj o wszystkich Jego dobrodziejstwach!
3 On odpuszcza wszystkie twoje winy,
On leczy wszystkie twe niemoce,
4 On życie twoje wybawia od zguby,
On wieńczy cię łaską i zmiłowaniem,
5 On twoje dni* nasyca dobrami:
odnawia się młodość twoja jak orła.
6 Pan czyni dzieła sprawiedliwe, bierze w opiekę wszystkich uciśnionych.
7 Drogi swoje objawił Mojżeszowi, dzieła swoje synom Izraela.
8 Miłosierny jest Pan i łaskawy, nieskory do gniewu i bardzo łagodny.
9 Nie wiedzie sporu do końca*
i nie płonie gniewem na wieki.
10 Nie postępuje z nami według naszych grzechów
ani według win naszych nam nie odpłaca.
11 Bo jak wysoko niebo wznosi się nad ziemią,
tak można jest Jego łaskawość dla tych, co się Go boją.
12 Jak jest odległy wschód od zachodu,
tak daleko odsuwa od nas nasze występki.
13 Jak się lituje ojciec nad synami,
tak Pan się lituje nad tymi, co się Go boją.
14 * Wie On, z czego jesteśmy utworzeni,
pamięta, że jesteśmy prochem.
15 Dni człowieka są jak trawa;
kwitnie jak kwiat na polu.
16 ledwie muśnie go wiatr, a już go nie ma,
i miejsce, gdzie był, już go nie poznaje.
17 A łaskawość Pańska na wieki wobec Jego czcicieli,
a Jego sprawiedliwość nad synami synów,
18 nad tymi, którzy strzegą Jego przymierza
i pamiętają, by pełnić Jego przykazania.
19 Pan w niebie tron swój ustawił,
a swoim panowaniem obejmuje wszechświat.
20 Błogosławcie Pana, wszyscy Jego aniołowie, pełni mocy bohaterowie, wykonujący Jego rozkazy, .
21 Błogosławcie Pana, wszystkie Jego zastępy,
słudzy Jego, pełniący Jego wolę!
22 Błogosławcie Pana, wszystkie Jego dzieła,
na każdym miejscu Jego panowania:
błogosław, duszo moja, Pana!
Mk 6,1-6
Jezus w Nazarecie*
6 1 Wyszedł stamtąd i przyszedł do swego rodzinnego miasta. A towarzyszyli Mu Jego uczniowie. 2 Gdy nadszedł szabat, zaczął nauczać w synagodze; a wielu, przysłuchując się, pytało ze zdziwieniem: «Skąd On to ma? I co za mądrość, która Mu jest dana? I takie cuda dzieją się przez Jego ręce! 3 Czy nie jest to cieśla, syn Maryi, a brat Jakuba, Józefa, Judy i Szymona? Czyż nie żyją tu u nas także Jego siostry?» I powątpiewali o Nim. 4 A Jezus mówił im: «Tylko w swojej ojczyźnie, wśród swoich krewnych i w swoim domu może być prorok tak lekceważony». 5 I nie mógł tam zdziałać żadnego cudu, jedynie na kilku chorych położył ręce i uzdrowił ich. 6 Dziwił się też ich niedowiarstwu. Potem obchodził okoliczne wsie i nauczał.
Niedowiarstwo. Powątpiewanie. Brak wiary. Najpierw było powątpiewanie, a to wiąże się z brakiem zaufania. Zaś brak zaufania sprawia, że przestajemy komuś wierzyć. Tak było z mieszkańcami Nazaretu. Powątpiewali o mocy Jezusa, bo stał się inny niż oni. Już nie potrafili Go włożyć w ramy, które znali. Nie chcieli się zgodzić na to, że ktoś może inaczej niż oni. Nie potrafili Mu już zaufać. Nie dlatego, że zrobił coś złego, ale dlatego, że nie chcieli otworzyć się na nowe. A ty? Czy dajesz Jezusowi możliwość, aby czynił cuda w twoim życiu? Czy otwierasz się na „nowe”? Czy czasem nie robisz tego samego od lat, oczekując na „nowe”? Pamiętaj, robienie więcej tego, co nie działa, nie działa. Pomyśl, czy nie trzeba podjąć decyzji, by coś zmienić w swojej modlitwie lub relacji z innymi. Jeśli chcesz podjąć większe zmiany, porozmawiaj wpierw z kierownikiem duchowym lub z kimś kompetentnym. I pytaj Ducha Świętego, co mam zmienić? Kiedy? Jak to zrobić?