Boża obecność

Pomódl się słowami Ps 139

Bóg wszystko przenika
1 Kierownikowi chóru. Dawidowy. Psalm.

  • Panie, przenikasz i znasz mnie,
    2 Ty wiesz, kiedy siadam i wstaję.
    Z daleka przenikasz moje zamysły,
    3 widzisz moje działanie i mój spoczynek
    i wszystkie moje drogi są Ci znane.
    4 Choć jeszcze nie ma słowa na języku:
    Ty, Panie, już znasz je w całości.
    5 Ty ogarniasz mnie zewsząd*
    i kładziesz na mnie swą rękę.
    6 Zbyt dziwna jest dla mnie Twa wiedza,
    zbyt wzniosła: nie mogę jej pojąć.
    7 Gdzież się oddalę przed Twoim duchem?
    Gdzie ucieknę od Twego oblicza?
    8 * Gdy wstąpię do nieba, tam jesteś;
    jesteś przy mnie, gdy się w Szeolu położę.
    9 Gdybym przybrał skrzydła jutrzenki,
    zamieszkał na krańcu morza:
    10 tam również Twa ręka będzie mnie wiodła
    i podtrzyma mię Twoja prawica.
    11 Jeśli powiem: «Niech mię przynajmniej ciemności okryją
    i noc mnie otoczy jak światło»:
    12 sama ciemność nie będzie ciemna dla Ciebie,
    a noc jak dzień zajaśnieje:
    *.

13 * Ty bowiem utworzyłeś moje nerki,
Ty utkałeś mnie w łonie mej matki.
14 Dziękuję Ci, że mnie stworzyłeś tak cudownie,
godne podziwu są Twoje dzieła.
I dobrze znasz* moją duszę,
15 nie tajna Ci moja istota, kiedy w ukryciu powstawałem, utkany w głębi ziemi.
16 Oczy Twoje widziały me czyny*
i wszystkie są spisane w Twej księdze*;
dni określone zostały,
chociaż żaden z nich [jeszcze] nie nastał.

17 Jak nieocenione są dla mnie myśli Twe, Boże,
jak jest ogromna ich ilość!
18 Gdybym je przeliczył, więcej ich niż piasku;
gdybym doszedł do końca, jeszcze jestem z Tobą.
19 O Boże, obyś zgładził bezbożnego,
niech krwawi mężowie idą precz ode mnie!*
20 Oni przeciw Tobie zmawiają się podstępnie,
za nic mają Twoje myśli*.

21 Panie, czyż nie mam nienawidzić tych, co nienawidzą Ciebie,
oraz nie brzydzić się tymi, co przeciw Tobie powstają?
22 Nienawidzę ich pełnią nienawiści;
stali się moimi wrogami.
23 Zbadaj mnie, Boże, i poznaj me serce;
doświadcz i poznaj moje troski,
24 i zobacz, czy jestem na drodze nieprawej, a skieruj mnie na drogę odwieczną!

Tekst na medytację: J 14,21-24

Miłość objawiona
14 21 Kto ma przykazania moje i zachowuje je, ten Mnie miłuje. Kto zaś Mnie miłuje, ten będzie umiłowany przez Ojca mego, a również Ja będę go miłował i objawię mu siebie». 22 Rzekł do Niego Juda, ale nie Iskariota*: «Panie, cóż się stało, że nam się masz objawić, a nie światu?» 23 W odpowiedzi rzekł do niego Jezus: «Jeśli Mnie kto miłuje, będzie zachowywał moją naukę, a Ojciec mój umiłuje go, i przyjdziemy do niego, i będziemy u niego przebywać. 24 Kto Mnie nie miłuje, ten nie zachowuje słów moich. A nauka, którą słyszycie, nie jest moja, ale Tego, który Mnie posłał, Ojca.

Zadanie: Szczególnym miejscem obecności Boga jest nasza dusza. Św. Jan od Krzyża tak napisał:

Jest to wielka pociecha duszy wiedzieć, że ona nigdy nie jest bez Boga, choćby była w grzechu śmiertelnym, a tym bardziej, kiedy jest w łasce. I czegóż więcej chcesz jeszcze, o duszo? I czemu szukasz Go poza sobą, gdy w samej sobie masz wszystkie swe skarby, swe rozkosze, swoje zadowolenie, swoje nasycenie i swe królestwo, czyli twego Umiłowanego, którego pragniesz i szukasz?

(św. Jan od Krzyża, Pieśń duchowa, 1,7-8)

I jeszcze św. Teresa od Dzieciątka Jezus:

Kiedy ją pytałam [Teresę], czy zapomina czasem o obecności Bożej, odpowiedziała mi z wielką prostą: „O! nie, wiem dobrze, że nigdy nawet trzech minut nie pozostaję bez pamięci o Bogu”. Okazałam moje zdumienie, że taka pilność może być możliwa. „Jest rzeczą naturalną – odpowiedziała, że myśli się o Tym, kogo się kocha!”.

(św. Teresa od Dzieciątka Jezus, Rady i wspomnienia, m.katolik.pl)

Posiedź dziś w ciszy i znajdź w sobie swego Umiłowanego.