Pomódl się słowami Ps 105,1-27
PSALM 105(104)*
Bóg wierny przymierzu z Abrahamem
1 Sławcie Pana, wzywajcie Jego imienia,
głoście dzieła Jego wśród narodów!
2 Śpiewajcie Mu i grajcie Mu,
rozpowiadajcie wszystkie Jego cuda!
3 Szczyćcie się Jego świętym imieniem;
niech się weseli serce szukających Pana!
4 Rozmyślajcie o Panu i Jego potędze,
szukajcie zawsze Jego oblicza!*
5 Pamiętajcie o cudach, które On zdziałał,
o Jego znakach i sądach ust Jego,
6 potomstwo Abrahama, Jego słudzy,
synowie Jakuba, Jego wybrańcy.
7 On, Jahwe, jest naszym Bogiem:
Jego wyroki obejmują świat cały.
8 Na wieki pamięta o swoim przymierzu,
obietnicę dał dla tysiąca pokoleń.
9 * Zawarł je z Abrahamem
i przysięgę dał Izaakowi,
10 ustanowił dla Jakuba jako prawo,
dla Izraela jako wieczne przymierze,
11 mówiąc: Dam tobie ziemię Kanaan
na waszą własność dziedziczną.
12 Kiedy ich było niewielu,
nieliczni i obcy w niej,
13 i wędrowali od szczepu do szczepu,
z jednego królestwa do drugiego ludu,
14 nikomu nie pozwolił ich uciskać
i z ich powodu karał królów*:
15 «Nie dotykajcie moich pomazańców
i prorokom moim nie czyńcie krzywdy!»
16 * Potem przywołał głód na ziemię
i odebrał cały zapas chleba.
17 Wysłał przed nimi człowieka:
Józefa sprzedano jako niewolnika.
18 Kajdanami ścisnęli jego nogi,
w żelazo zakuli jego szyję,
19 aż się spełniła jego przepowiednia
i słowo Pańskie dało mu świadectwo.
20 Posłał król, by uwolnić go,
i władca ludów, aby go wyzwolić.
21 Ustanowił go panem nad swoim domem
i władcą nad całą swoją posiadłością,
22 by według swej myśli pouczał jego dostojników
a jego starszyznę uczył mądrości.
23 Wówczas Izrael wkroczył do Egiptu,
Jakub był gościem w kraju Chama.
24 Licznie rozmnożył swój naród,
uczynił go mocniejszym od jego wrogów.
25 Ich to serce odmienił, ażeby znienawidzili lud Jego
i wobec Jego sług postępowali zdradziecko.
26 Wtedy posłał sługę swojego, Mojżesza,
i Aarona, którego sobie wybrał.
27 * Oni okazali w Egipcie* Jego znaki
i cuda w krainie Chama.
Tekst na medytację: 1Sm 19,18-24
SAUL I DAWID
Zasadzki Saula
19 18 Ratując się ucieczką Dawid przybył do Samuela w Rama i opowiedział mu wszystko, co mu uczynił Saul; następnie udał się z Samuelem do Najot*, gdzie zamieszkali. 19 Doniesiono o tym Saulowi słowami: Dawid przebywa w Najot koło Rama. 20 Saul wysłał więc posłańców, aby schwytali Dawida. Ci spostrzegli gromadę proroków, którzy prorokowali, i Samuela, który był ich przywódcą. Także posłańcami owładnął duch Boży i oni też prorokowali*. 21 Kiedy doniesiono o tym Saulowi, wysłał trzecich posłańców, ale i oni zaczęli prorokować. 22 Saul udał się osobiście do Rama i zbliżywszy się do wielkiej studni w Seku, wywiadywał się: «Gdzie jest Samuel i Dawid?» Odpowiedziano mu: «Właśnie jest w Najot koło Rama». 23 Udał się więc do Najot koło Rama, ale duch Boży owładnął także i nim, i idąc ciągle prorokował, aż dotarł do Najot koło Rama. 24 Wtedy zdjął swe szaty i prorokował w obecności Samuela, i upadł, [i leżał] nagi przez cały dzień i całą noc. Stąd powiedzenie: «Czyż i Saul między prorokami?»*
Zadanie: Wiemy już czym jest wielbienie. Dziś przypatrzmy się, co to jest prorocze uwielbienie i jak ono ma się do uwielbienia tradycyjnego.
Prorocze uwielbienie jest określane przez to, co robi Pan. Chwała łączy w sobie wszelkie formy ekspresji tego, co On zrobił, co robi obecnie i tego, co zrobi. Uwielbienie (oddawanie czci) jest naszą odpowiedzią na Jego manifestującą się obecność.
Uwielbienie tradycyjne – Tylko mała garstka osób – liderzy, muzycy, grupa uwielbienia – działają jako usługujący na nabożeństwie.
Prorocze uwielbienie – Całe zgromadzenie jest świętym, królewskim kapłaństwem. Każda osoba na spotkaniu ma uczestniczyć w spotkaniu i odpowiada za służbę Panu.
Uwielbienie tradycyjne – Nasza wspólnota określa sposób, w jaki uwielbiamy Boga. Ma także określone pomysły na temat form uwielbienia.
Prorocze uwielbienie – Słowo Boga jest tu naszym przewodnikiem i podstawą dla całej struktury uwielbienia oraz wszelkich form uwielbienia.
Uwielbienie tradycyjne – Jest mało zmian stylu muzycznego i repertuaru, bądź też nie ma wcale żadnych zmian przez lata.
Prorocze uwielbienie – Muzyka i piosenki, które śpiewamy są postrzegane jako ewoluujące wzmocnienie tych rzeczy, które pokazuje nam Pan, dlatego też uwielbienie ciągle się zmienia.
Uwielbienie tradycyjne – Aby zgromadzenie uczestniczyło w uwielbieniu, ludzie nie muszą w żaden sposób dojrzewać. Od lidera i grupy uwielbienia wymaga się tylko tyle, by byli dobrymi artystami.
Prorocze uwielbienie – Prorocze uwielbienie jest możliwe tylko wtedy, gdy zgromadzenie ciągle rozwija się w dojrzały sposób i wzrasta na podobieństwo Chrystusa. Grupa uwielbienia i zespół muzyczny mają rozwijać się w poruszaniu się w Bożej Obecności i nosić namaszczenie prorocze na swoim życiu.
Uwielbienie tradycyjne – Uwielbienie jest doświadczeniem indywidualnym.
Prorocze uwielbienie – Uwielbienie nie kończy się na indywidualnym doświadczeniu, ale musi się stać wspólną podróżą zgromadzenia.
(oprac. John Eckhardt na podst. nauczania Vivien Hibbert, otwarteniebo24.pl)
Czy w twojej Wspólnocie jest otwarcie na prorocze uwielbienie? Nad czym trzeba jeszcze popracować?